Ινδονησία: Το πιο παχουλό παιδί στον κόσμο έχασε 97 κιλά
Ο 12χρονος Αργιά Περμάνα μπορεί επιτέλους να παίζει με τους συμμαθητές του και να βιώνει μία φυσιολογική ζωή…
Πριν από 2,5 περίπου χρόνια, ο Αργιά Περμάνα έγινε viral είδηση σε όλο τον κόσμο, όχι όμως για καλό λόγο… Πως θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που έστρεψε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας εξαιτίας του μεγάλου βάρους που είχε.
Δεν είναι λίγο άλλωστε, ένα παιδί μόλις 10 ετών να ζυγίζει 190 κιλά. Ναι, καλά διαβάσατε… 190 κιλά ζύγισε, με αποτέλεσμα να μην έχει μία φυσιολογική ζωή, καθώς δεν μπορούσε να σταθεί πολύ ώρα όρθιος. Έμενε για ελάχιστα λεπτά και μετά έπρεπε να καθίσει.
Για αυτό και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το πέρασε ξαπλωμένος. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Ευτυχώς όμως, όλα έχουν αλλάξει πλέον… Πέρυσι υποβλήθηκε σε μία χειρουργική επέμβαση διάρκειας 5 ωρών στο νοσοκομείο Όμνι της Τζακάρτα, όπου του αφαιρέθηκε ένα μεγάλο μέρος του στομαχιού. Έτσι, χορταίνει πολύ γρηγορότερα, χωρίς να χρειάζεται να φάει όσο έτρωγε πριν.
Ένα χρόνο μετά, ο 12χρονος πλέον Αργιά, ζει επιτέλους σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, καθώς κατάφερε να χάσει πάνω από το μισό βάρος του, ζυγίζοντας πλέον 83 κιλά. Όχι οτι αυτός ο αριθμός είναι φυσιολογικός, αλλά τουλάχιστον μπορεί να περπατάει και να παίζει ποδόσφαιρο μαζί τους φίλους του.
Κάτι που του δίνει κουράγιο για να συνεχίσει την προσπάθεια που κάνει, έχοντας ως στόχο να χάσει άλλα 50 κιλά…
«Το βάρος μου έπεσε από την ημέρα που έκανα την επέμβαση. Μου μίκρυναν το στομάχι μου, έχασα την όρεξή μου και πλέον με 6 κουταλιές φαγητού χορταίνω.
Μου έχουν απαγορεύσει να τρώω γλυκά και να πίνω αναψυκτικά, ενώ μου έχουν πει να γυμνάζομαι και να τρώω φρούτα.
Είμαι χαρούμενος που μπορώ να παίζω με τους φίλους μου, όποτε θέλουμε. Μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο, τένις, μπάντμιντον και επίσης μπορώ να πάω σχολείο κάθε μέρα», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο πατέρας του, μιλώντας για την όλη περιπέτεια που έζησε με τον γιο του, είπε: «Δεν υπήρχε τρόπος να τον πάμε στο σχολείο και έτσι αναγκάστηκε για ένα χρόνο να διαβάζει στο σπίτι.
Δεν μπορούσε να παίξει ή να κάνει οτιδήποτε άλλο, όπως τα άλλα παιδί. Έβλεπε μόνο τηλεόραση και έπαιζε με τους φίλους του. Ήταν οδυνηρό και για εμάς».
