Μελισσανίδης: «Δεν θα γυρίσω το πρόσωπο μου σε κάποιον που με χαστούκισε. Θα φάει μπουνιά και θα του φάω και το λαρύγγι»
Εχει προκαλέσει, δεχτεί κριτική, πολεμηθεί, λατρευτεί. Ο Ι. Μελισσανίδης, ο οποίος έγινε Σίσυφος στη Μονή Δαφνίου και Φαίδρος στο Εθνικό Αρχαιολογικό κάνει απολογισμό.
Από την απεργία πείνας που έκανε παιδάκι προκειμένου να πείσει τους γονείς του να τον γράψουν στο μπαλέτο, έως το χρυσό μετάλλιο της Ατλάντα – και πόσο … ζυγίζει στους ώμους του – τον Σίσυφο και τον Φαίδρο πουζωντάνεψε στη Μονή Δαφνίου και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, καθώς και για την καρέκλα του κριτή στο So you think you can dance του ANT1.
Σχετικά με τον Πύρρο Δήμα καθώς και τον Λευτέρη Πετρούνια. Αναφορικά με το Μακεδονικό καθώς και το Σύμφωνο Συμβίωσης. «Ναι, έχω υποστεί αδικία κι υποκρισία. Μαθαίνεις να ακτινογραφείς τον άλλο. Αυτοεξορίζεσαι κάποιες φορές κι είναι υπέροχο να μπορείς να αυτοεξοριστείς στο δημιουργικό σου κεφάλι. Η γιαγιά μου έλεγε κάτι υπέροχο: “καλύτερα να πουν πουν’ τος παρά να ‘τος”».
Ο Ιωάννης Μελισσανίδης μιλάει για όλους και για όλα σε μια από τις ιδιαίτερα σπάνιες συνεντεύξεις του.
– Αληθεύει ότι παιδάκι κάνατε… απεργία πείνας δυο μέρες προκειμένου να πείσετε τους γονείς σας να σας γράψουν στο γυμναστικό σύλλογο Σπάρτακος της γενέτειράς σας, Θεσσαλονίκης; (Ξεκινήσατε με ασκήσεις γυμναστικής και κλασσικού μπαλέτου σε ηλικία 9 ετών; )
«Ημουν επαναστατικός από μικρός κι έκανα απεργία πείνας μέχρι να πείσω τους γονείς μου να με γράψουν σε γυμναστικό σύλλογο. Τους έπεισα με την προϋπόθεση να θέσουν βέτο στον προπονητή μου: “Στύψτον αλλά οι βαθμοί να είναι καλοί στο σχολείο”. Οσο ήμουν καλός μαθητής δεν κινδύνευα…»
– Γίνατε «Σίσυφος» στη Μονή Δαφνίου- μια παράσταση στο πλαίσιο δράσεων για την προβολή στο ευρύ κοινό του αρχαιολογικού χώρου της Μονής Δαφνίου, Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCΟ. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή την παράσταση
«Ευχαριστώ την διευθύντρια Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Χριστίνα Μερκούρη, για τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσουμε τον “Σίσυφο” στη Μονή Δαφνίου. Τον είχαμε παρουσιάσει και στο Λος ΄Αντζελες στα πλαίσια των Special Olympics, μετά στο Λονδίνο και τώρα ήρθε στην Ελλάδα σ’ έναν συγκλονιστικό χώρο που υπέστη μια μεγάλη καταστροφή με το σεισμό του 1999. Είκοσι χρόνια μετά ξανάνοιξε με τον καλύτερο τρόπο να αναδειχτεί και να προβληθεί. Μετά από την υποδοχή κι αποδοχή που είχε από το κοινό, συζητάμε με τη σκηνοθέτιδα του “Σίσυφου”, κυρία Σκούφαλη να παρουσιαστεί κι αλλού: σε μικρούς αρχαιολογικούς χώρους, σε μικρά θέατρα, ίσως στη Μικρή Επίδαυρο το καλοκαίρι που μας έρχεται».
– Μιλήστε μας και για τον «Φαίδρο» και τη συνεργασία με τη Ρούλα Πατεράκη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο; Θα παρουσιαστεί κι αλλού;
«Ναι, είχε προηγηθεί η εκδήλωση “Φαίδρος: ένας διάλογος για το Ωραίο και τον ΄Εpωτα” στο πλαίσιο των συνοδευτικών εκδηλώσεων της νέας περιοδικής έκθεσης “Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου” …Ηταν μεγάλη χαρά και τιμή να συνεργαστώ με την Ρούλα Πατεράκη, ένα μεγάλο “κεφάλαιο” ως ηθοποιός κι ως σκηνοθέτης στην ανάγνωση αποσπασμάτων σε σκηνοθετική επιμέλεια Ευρύκλειας Σωφρονιάδου που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο».
– Θα έλεγα ότι είστε 5 – 6 μεγάλοι αθλητές – εσείς, ο Νίκος Γκάλης, η Βούλα Πατουλίδου, ο Πύρρος Δήμας, ο Νίκος Κακλαμανάκης που έχετε ένα “Βαρύ” παρελθόν με την έννοια του δύσκολα διαχειρίσιμου. Πως διαχειρίζεται κανείς ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996 σε ηλικία μόλις 19 ετών; (Πως καταφέρνεις ένα τέτοιο όνομα και δεν σε …πλακώνει;)
«Ημουν ένα παιδί ανήσυχο που ήθελε πάντα να μαθαίνει και είμαι έτσι ανατρεπτικός, κάνω την επανάστασή μου… Δεν βλέπω ότι το χρυσό μου μετάλιο είναι κάτι “βαρύ” στους ώμους μου. Αυτό έπρεπε να κάνω κι αυτό έκανα. Ελεγαν “το παιδί θαύμα”, κι εγώ σκεφτόμουν: μα τι λένε… Εγώ λιώνω στην προπόνηση. Οταν μου λένε “τι τεράστιο ταλέντο είσαι”, εγώ θεωρώ ότι μου κάνουν τη μεγαλύτερη προσβολή. Καλύτερα βρίσε με. Τα 4 κατάγματα στα χέρια κι άλλα τόσα στα πόδια, οι 5 κήλες στη μέση, τα 2 σπασμένα πλευρά από το ταλέντο ήρθαν; Κι εσύ έχεις ταλέντο… Πήγαινε να γίνεις χρυσός Ολυμπιονίκης… Δεν σου χαρίζεται τίποτα. Ειδικά σ’ αυτό το αγώνισμα το οποίο είναι live audition. Δίνεις τις εξετάσεις σου ανάμεσα σε τιτάνες. Είναι Τιτανομαχία. Το 2ο μετάλιο στην Ατλάντα το κατέκτησε η Κίνα: μια χώρα με 1,5 δις ανθρώπους και με μια τεράστια παράδοση. Το 3ο η Ρωσία. Βάλαμε στο χάρτη του παγκόσμιου αθλητισμού της ενόργανης γυμναστικής την Ελλάδα. Σ’ ένα άθλημα που δεν έχει αντικειμενικό κριτήριο».
– Να ρωτήσω κάτι με το χέρι στην καρδιά: Την τέχνη την αγαπάτε βαθιά ή ήταν μια διέξοδος μετά το αναγκαστικό τέλος της αθλητικής καριέρας δεδομένου του ότι οι αθλητές, ως γνωστόν, έχουν μια ημερομηνία λήξης;
«Θα σας απαντήσω με μια ιστορία: Μια μέρα πριν αγωνιστώ στην Ατλάντα ο Ξαρχάκος με την Αγνή Μπάλτσα σε μουσική Τσιτσάνη είχαν εκπροσωπήσει την Ελλάδα πολιτιστικά στην Ατλάντα. Τώρα εγώ, αφοσιωμένος και ταγμένος για να φέρω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ζήτησα ειδική άδεια από τον προπονητή μου – ο οποίος μου την έδωσε γνωρίζοντας πόσο … λοξό παιδί είμαι – να παρακολουθήσω μόνος εγώ από την αθλητική αποστολή την παράσταση… Στις προπονήσεις μου άκουγα πάντα Χατζιδάκι, Rolling Stones, τη Μελίνα στο ΚΘΒΕ να κάνει Μήδεια ή την Παξινού την Εκάβη. Αγαπώ τον πολιτισμό από …πάντα. Αναφέρατε πριν κάποιους αθλητές που είναι τεράστιοι. Τους πειράζω κιόλας… Αλλά έχουν το χρονόμετρο, τα κιλά, αντικειμενικά κριτήρια. Στην ενόργανη υπάρχουν οι κριτές και μια εφορεία να σε κρίνει. Βλέπω τώρα ότι ήμουν στους τρεις νεότερους αθλητές με χρυσό μετάλιο στην ιστορία της παγκόσμιας γυμναστικής. Λέω στον προπονητή μου… Κύριε Θανάση τώρα συνειδητοποιώ ότι κάναμε μια τομή στην παγκόσμια γυμναστικής…»
– Είστε ένα εμβληματικό πρόσωπο της Ελλάδας, που, όμως, έχετε δεχτεί κριτική. Θεωρείτε ότι υπήρξαν κάποιες επιλογές σας που προκάλεσαν; Μήπως αυτό υπήρξε ως απάντηση σε όσους σας κατέκριναν ή σας σχολίασαν με κάποιο τρόπο;
«Δεν θα πω ότι είμαι κι ο πιο εύκολος άνθρωπος αλλά θα πω ότι την υποκρισία δεν την ανέχομαι και δεν τη συγχωρώ. Χριστιανικά ποτέ δεν θα γυρίσω το πρόσωπό μου σε κάποιον που θα δοκιμάσει να με χαστουκίσει. Θα φάει μπουνιά και θα του φάω και το λαρύγγι. Ναι, έχω υποστεί αδικία κι υποκρισία. Μαθαίνεις να ακτινογραφείς τον άλλο. Αυτοεξορίζεσαι κάποιες φορές κι είναι υπέροχο να μπορείς να αυτοεξοριστείς στο δημιουργικό σου κεφάλι. Η γιαγιά μου έλεγε κάτι υπέροχο: “καλύτερα να πουν πουν’ τος παρά να ‘τος”. Καλύτερα να μιλήσεις όταν έχεις κάτι να πεις. Τώρα υπάρχει ο Σίσυφος, ο Φαίδρος, Εχω κάτι να πω…”
– Εχετε σχολιαστεί ότι μιλήσατε με στόμφο και επικό μελοδραματισμό για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Τι έχετε απαντήσει;
«Τους προκαλώ να μου φέρουν αυτό που είπα, όπως το είπα κι ο κύριος που το έγραψε να δει μαζί μου ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος. Θα απαντήσω ότι είπα αυτό που λέει η παγκόσμια επιστημονική κι ιστορική κοινότητα. Οταν τοποθετούνται αυτοί οι άνθρωποι για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ο δικός μου λόγος είναι περιττός».
– Πως θα σχολιάζατε την παραίτηση Κοτζιά με τη Συμφωνία των Πρεσπών στο φόντο;
«Για την παραίτηση Κοτζιά δεν έχω να πω τίποτα. Πως να πω για πράγματα που δεν γνωρίζω; Ενας πολιτικός αναλυτής θα μπορούσε να τοποθετηθεί καλύτερα».
– Πως αποφασίσατε για παράδειγμα να γίνετε κριτής στη χορευτική επιτροπή του talent show “So You Think You Can Dance” του ANT1, μια επιλογή που σχολιάστηκε; Αλήθεια, γιατί δεχτήκατε;
«Ηταν talent show, εξ ου και το αποδέχτηκα. Ημασταν μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρήγο, διευθυντή του μπαλέτου της ΕΛΣ, άρα κι αυτός δεν θα έκανε κάτι που δεν θα το υποστήριζε. Είχε να κάνει με παιδιά που αγαπούν πολύ το χορό – κι αγόpια και κοpίτσια – και που έχουν την υποστήριξη των γονιών τους. Ηταν κάτι που το έχω σπουδάσει, το έχω αγαπήσει…»
– Τι σας έχει κληροδοτήσει η ενασχόληση με τον αθλητισμό στο χαρακτήρα σας;
«Πειθαρχία, πείσμα μέχρις εσχάτων – “ή ταν η επί τας” – σεβασμός στους συναθλητές μου (στον “εχθρό μου”) το fair play και … δεν τα παρατάω. Εγώ έμαθα περισσότερο από τις πτώσεις μου παρά από τις πτήσεις μου.
– Ταξιδεύετε πολύ…
«Η ζωή είναι ένα ταξίδι, Δεν πρέπει να λες “Η Ελλάδα, η πατρίδα μου ή η Ευρώπη μου…” Το θεωρώ μίζερο»
– Πως σχολιάζετε την περίπτωση Πετρούνια;
«Τα μεταλιά του τα λένε όλα…Είμαι υπερ της αριστείας. Και να επιβραβεύεται».
– Εχετε τοποθετηθεί πολύ δυναμικά υπέρ του Συμφώνου Συμβίωσης
«Βεβαίως και τοποθετήθηκα στο Σύμφωνο Συμβίωσης “υπό την ομπρέλλα” της παγκόσμιας Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν νομίζω ένας νουνεχής άνθρωπος να τοποθετηθεί διαφορετικά. Οπως κι εσείς, έτσι κι εγώ έχω το δικαίωμα να αγαπήσω και να ερωτευτώ. Ποιος έχει το δικαίωμα να σου πει ποιον να αγαπήσεις;»
