Οι διαφημίσεις είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας, αλλά κάποιες από αυτές ξεπέρασαν τον ρόλο τους και έγιναν πραγματική pop culture. Ατάκες, τραγούδια και σλόγκαν που ακούγαμε στην τηλεόραση έγιναν αστεία μεταξύ φίλων, ατάκες που λέμε ακόμη και σήμερα και μικρά «κλειδιά» μνήμης που μας γυρίζουν πίσω σε άλλες εποχές. Από τα ’70s μέχρι τα ’00s, πολλές ελληνικές διαφημίσεις κατάφεραν να αφήσουν το αποτύπωμά τους και να γράψουν ιστορία.
Οι παλιές διαφημίσεις που έγιναν θρύλος
Υπάρχουν σποτάκια που ακούς μια λέξη και αμέσως σου έρχεται στο μυαλό η ατάκα. Κάπως έτσι έγινε με το κλασικό «Ακάκιε, τα μακαρόνια είναι MISKO;» που κυκλοφόρησε το 1986 και μέχρι σήμερα παραμένει αστείο και απόλυτα αναγνωρίσιμο. Λίγο νωρίτερα, το 1983, είχαμε τη μικρή κατσαριδούλα «Τερέζα» από το ΤΕΖΑ, μια διαφήμιση που έμεινε για χρόνια στην κουλτούρα μας.
Και φυσικά δεν ξεχνάμε το «Είναι κεφάτη, γυρίζει από του Βερόπουλου» του 1981, που έπαιζε ασταμάτητα και έγινε σήμα κατατεθέν της εποχής. Αυτά τα σποτ είχαν μια απλότητα αλλά και μια χαρά που δεν συναντάμε εύκολα σήμερα.
Τα ’90s που μας μεγάλωσαν
Αν υπάρχει δεκαετία που πραγματικά «γέννησε» ατάκες, αυτή είναι τα ’90s. Ήταν η εποχή της Σοκοφρέτας με το «Βρε πώς έχεις μεγαλώσει! Σοκοφρέτα!», των γαλακτοκομικών ΓΙΩΤΗΣ με το «Έχεις γάλα; Φτιάξε κρέμα ΓΙΩΤΗΣ!» αλλά και των διαφημίσεων που έγιναν viral πριν καν υπάρξει το ίντερνετ.
Κανείς δεν ξεχνάει το Fairy και το επικό «Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν», μια ατάκα που επέζησε δεκαετίες και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για πείραγμα. Την ίδια εποχή είδαμε και το αγαπημένο, σχεδόν θεατρικό, «Με τα Rocher μας κακομαθαίνετε», που έδωσε στο σοκολατάκι έναν αέρα… βασιλικής λιχούρας.
Και βέβαια, το Skip ήρθε με την ατάκα που έμεινε στην ιστορία: «29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip. Αυτοί ξέρουν». Μια φράση που έγινε meme της εποχής, πολύ πριν μάθουμε τη λέξη «meme».
Οι ατάκες των 00s που έγιναν μέρος της καθημερινότητας
Με το πέρασμα στη νέα χιλιετία, η διαφήμιση στην Ελλάδα έγινε ακόμα πιο δημιουργική και πολλές εταιρείες κυκλοφόρησαν σποτάκια που ακόμη αναφέρουμε σε παρέες. Ποιος θα ξεχάσει το σλόγκαν της Dorna το 2001: «Δεν πίνεις νερό, πίνεις βιλούδο!»; Ή το «Έλα Αλέκο» της Ηλεκτρονικής, που έγινε ατάκα για κάθε «λάθος» αγορά ή παζάρι;
Και φυσικά, το θρυλικό «Put the cot down slowly» της Nova το 2006, που αποτέλεσε από τα πιο αστεία παραδείγματα… ελληνικής προφοράς σε ξενόγλωσσο σποτ και μέχρι σήμερα αναφέρεται ως inside joke σε πολλούς.
Η COSMOTE, η WIND και η Vodafone εκείνα τα χρόνια έβγαζαν συνεχώς σποτάκια που έμεναν στο μυαλό. Από το «θα κάτσω φρόνιμος σου λέω» μέχρι το «Αγαπούλα, πούλα», οι ατάκες τους έγιναν μέρος της καθημερινής γλώσσας, της παρέας και της ποπ κουλτούρας.
Γιατί αγαπάμε τόσο πολύ αυτές τις διαφημίσεις
Ο λόγος είναι απλός: γιατί δεν ήταν απλώς εμπορικά μηνύματα. Ήταν μικρές ιστορίες, αστείες στιγμές, ακούσματα που συνδέθηκαν με παιδικές αναμνήσεις, οικογενειακές στιγμές, συζητήσεις με φίλους. Οι διαφημίσεις εκείνων των δεκαετιών είχαν χαρακτήρα και προσωπικότητα· έπαιζαν με το χιούμορ, τη μουσική, την υπερβολή και το συναίσθημα.
Και ενώ σήμερα οι περισσότερες διαφημίσεις περνούν γρήγορα από μπροστά μας χωρίς να μας μένει τίποτα, τότε τα σποτ είχαν στόχο να μας κάνουν να χαμογελάσουμε αλλά και να τα θυμόμαστε. Γι’ αυτό και πολλές από τις παλιές ατάκες έχουν μείνει ζωντανές και επανέρχονται στο TikTok, σε memes, σε κουβέντες και σε νοσταλγικές συζητήσεις.
Οι διαφημίσεις που θα θυμόμαστε για πάντα
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο εκτιμάμε αυτές τις μικρές στιγμές τηλεοπτικής ιστορίας. Από τον «Ακάκιο» μέχρι το «Τυχαίο; Δεν νομίζω», από το «Να φύγετε, κύριε, να πάτε αλλού» μέχρι το «Σήμα, σήμα καμπάνα», οι ελληνικές διαφημίσεις κατάφεραν κάτι σπάνιο: να γίνουν κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης.
Δεν έχει σημασία αν μεγάλωσες στα ’80s, στα ’90s ή στα ’00s. Σίγουρα κάποια διαφήμιση σου έχει μείνει στο μυαλό και, το πιο πιθανό, τη λες ακόμα χωρίς καν να το καταλάβεις. Αυτή είναι η δύναμη των διαφημίσεων που γράφουν ιστορία: μας ενώνουν μέσα από καταστάσεις και ατάκες που όλοι αναγνωρίζουμε.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς, αυτές οι μικρές νοσταλγικές στιγμές μάς θυμίζουν ότι ορισμένα πράγματα –όπως ένα καλό σποτ– δεν ξεχνιούνται ποτέ. Και ίσως είναι αυτός ο λόγος που ακόμη και σήμερα περιμένουμε τη στιγμή που κάποιο νέο σποτάκι θα κάνει το ίδιο… κλικ στη συλλογική μας μνήμη.
