Αξιοθαύμαστο: Όταν ο αγενής πελάτης πήρε το μάθημα του!

Το αποτέλεσμα ήταν πολλά νεύρα και μύες στο σώμα μου να πάθουν μεγάλη ζημιά. Πήγαινα σε φυσιοθεραπευτή για πάρα πολλά χρόνια για να διορθώσω το πρόβλημα και σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι σχεδόν φυσιολογικός. Μόνο αν σηκώσω κάτι πραγματικά βαρύ το πρόβλημα επανέρχεται και νιώθω αφόρητους πόνους στη πλάτη.

Όλοι οι συνάδελφοι μου στη δουλειά το γνωρίζουν αυτό.

Κάποια μέρα ένας πελάτης γύρω στα 40 μπήκε στο κατάστημα, προσπέρασε την γραμμή με τους υπόλοιπους πελάτες που περίμεναν υπομονετικά να εξυπηρετηθούν, και ήρθε κατευθείαν σε μένα.

Προσπαθούσα να φτιάξω μια μηχανή του καφέ όταν τον είδα να αφήνει δίπλα μου μια μεγάλη φιάλη φυσικού αερίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ζω σε μια μικρή πόλη, όπου ο ένας ξέρει τον άλλον πάρα πολύ καλά. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος δεν έχω αντιμετωπίσει πολλούς αγενείς πελάτες. Φυσικά και μπορώ να ανεχτώ κάποια πράγματα, αλλά μέχρι κάποιο όριο.

Πελάτης: «Θέλω να βγεις έξω και να μου φέρεις μια καινούργια φιάλη σαν αυτή».

Εγώ: «Φυσικά. Μαζεύω λίγο τα εργαλεία από το πάτωμα και έρχομαι αμέσως».

Πελάτης: «Νομίζεις ότι έχω χρόνο γι ‘αυτό; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Τελείωνε γιατί εχω και άλλα, πιο σοβαρά πράγματα να κάνω!»

Εγώ: «Εντάξει, τότε».

Έσπρωξα γρήγορα τα εργαλεία σε μια γωνία ελπίζοντας ότι κανένας δεν θα σκοντάψει πάνω τους και βγήκα έξω μαζί του. Πήρα μια καινούργια φιάλη και ξεκίνησα να τη μεταφέρω στο αυτοκίνητο του. Ένιωθα τρομερούς πόνους στη πλάτη μου αλλά προσπαθούσα να μην το δείχνω και να χαμογελάω ευγενικά.

Πελάτης: «Εσείς οι νέοι είστε άχρηστοι σήμερα. Το μόνο που κάνετε είναι να παίζετε με τα τηλέφωνα και τους υπολογιστές σας! Δεν είστε ικανοί ούτε καν να σηκώσετε μια φιάλη φυσικού αερίου! Είστε όλοι άχρηστοι! Βλάκες! Κάνε πιο γρήγορα. Σε 10 λεπτά πρέπει να πάω σε μια πολύ σημαντική συνέντευξη για δουλειά στον.. (Μου είπε το κατάστημα και το όνομα του ιδιοκτήτη της εταιρείας)»

Οι υπόλοιποι πελάτες που είχαν μείνει άφωνοι με την άθλια συμπεριφορά του, μόλις άκουσαν το όνομα της εταιρείας άρχισαν να χασκογελούν.

Εγώ: «Ξέρετε κάτι; Ο λαιμός μου σχεδόν έσπασε μόλις γεννήθηκα. Εργάζομαι σε αυτό το βενζινάδικο τρία χρόνια και ποτέ δεν συνάντησα πιο αγενή και πιο απαιτητικό πελάτη από εσάς. Θέλω να ηρεμήσετε, ώστε να μπορέσουμε να τελειώσουμε την δουλειά μας. Έτσι όπως συμπεριφέρεστε τρομάζετε τους πελάτες».

Πελάτης: «Σου έχω δώσει την εντύπωση ότι με ενδιαφέρουν οι άλλοι; Γραμμένους τους έχω. Όλους. Μαζί και εσένα».

Εγώ: «Αυτό ήταν!»

Σταμάτησα ότι έκανα, έβγαλα το κινητό μου και κάλεσα ένα αριθμό. Το αφεντικό μου με κοίταζε σαν να μου έλεγε «κάντο».

Εγώ στο τηλέφωνο: «Μπαμπά, θέλω να μάθεις ότι ένας άντρας, περίπου 40 ετών, με ένα πράσινο Honda CRV, θα σου έρθει για συνέντευξη σήμερα. Μου δημιούργησε πολλά προβλήματα και αν τον προσλάβεις, ξέχνα τα εγγόνια από εμένα».

Το πρόσωπο του πελάτη χλόμιασε. Κοίταξε εμένα, κοίταξε τους υπόλοιπους πελάτες που είχαν πεθάνει στο γέλιο και έφυγε με χαμηλωμένο το κεφάλι χωρίς να πάρει ούτε την παλιά αλλά ούτε και την καινούργια φιάλη. Ούτε ο μπαμπάς μου τον πήρε τελικά στη δουλειά».