Ποιος ήταν πραγματικά ο Γκιουλέκας
Αν ρωτήσεις κάποιον για τους ήρωες του ’21, δύσκολα θα ακούσεις το όνομα του Νικόλαου Γκιουλέκα. Κι όμως, η ζωή του είναι από αυτές που δεν ξεχνιούνται. Γεννημένος στο Επταχώρι Καστοριάς, σε μια περίοδο που η Μακεδονία ήταν ακόμη βαθιά κάτω από την οθωμανική κυριαρχία, μεγάλωσε σε έναν κόσμο σκληρό, γεμάτο αβεβαιότητα. Για τα παιδικά του χρόνια δεν ξέρουμε πολλά. Αυτό που ξέρουμε όμως, είναι πως όταν άναψε η φλόγα της Επανάστασης, ο Γκιουλέκας δεν έμεινε θεατής.
Η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα
Ήταν γνωστός και ως Γκολέτσης ή Βουρβουτσιώτης, και μέσα σε λίγο χρόνο κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του ένοπλους από το χωριό του. Στην αρχή πολεμούσε στη Μακεδονία, όμως όταν οι εκεί εστίες αντίστασης καταπνίγηκαν, αναγκάστηκε να κατέβει προς τη Νότια Ελλάδα. Εκεί, μπήκε κατευθείαν στα βαθιά. Βρέθηκε δίπλα σε θρυλικές μορφές του Αγώνα, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Μάρκος Μπότσαρης, όμως η πιο καθοριστική συνεργασία της ζωής του ήταν αυτή με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Η στενή σχέση με τον Καραϊσκάκη
Ο Γκιουλέκας και ο Καραϊσκάκης έγιναν σχεδόν αχώριστοι στα πεδία των μαχών. Ο Μακεδόνας αγωνιστής βρέθηκε στο πλευρό του σε δεκάδες επιχειρήσεις, πάντα στην πρώτη γραμμή. Η πιο γνωστή στιγμή του ήταν η μάχη της Αράχωβας, όπου η νίκη των Ελλήνων σημάδεψε μια από τις μεγαλύτερες ήττες των Οθωμανών. Η συμβολή του Γκιουλέκα ήταν τόσο καθοριστική που προήχθη σε χιλίαρχο. Ηγήθηκε δικού του σώματος, αποτελούμενου κυρίως από άλλους Μακεδόνες, που τον ακολουθούσαν όχι μόνο από σεβασμό, αλλά και από πίστη στο παράδειγμά του.
Ήταν πάντα μαζί με τους άντρες του
Ο Γκιουλέκας δεν ήταν ο αρχηγός που παρακολουθούσε από μακριά. Μοιραζόταν πείνα, κρύο, φόβο και τραύματα με την ομάδα του. Πολλές μαρτυρίες τον περιγράφουν ως άνθρωπο με ατσάλινη αντοχή και απόλυτη αφοσίωση στην υπόθεση της λευτεριάς. Πολέμησε ασταμάτητα μέχρι τα τελευταία μεγάλα μέτωπα της Επανάστασης, χωρίς ποτέ να υπολογίσει το κόστος.
Η ζωή μετά τον Αγώνα
Κι όμως, παρά την ένδοξη πορεία του, όταν τελείωσαν οι μάχες, ο Γκιουλέκας δεν αναζήτησε αξιώματα, ούτε χρησιμοποίησε τη φήμη του για να αποκτήσει θέση ή εξουσία. Γύρισε στο Επταχώρι, στο ίδιο χωριό από το οποίο ξεκίνησε. Επέστρεψε στον οικογενειακό του μύλο και προτίμησε την απλή ζωή. Κρατούσε ως θησαυρούς δύο σπαθιά με την υπογραφή του Καραϊσκάκη, ενθύμια μιας ολόκληρης ζωής στο πεδίο της μάχης.
Το τέλος που δεν περίμενε κανείς
Κι ενώ θα περίμενε κανείς πως ένας άνθρωπος που γλίτωσε αμέτρητες φορές από τούρκικα βόλια θα είχε ένα ήρεμο τέλος, η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Δεν ήταν εχθρός, ούτε στρατηγός, ούτε κάποιο σχέδιο που τον σκότωσε. Ήταν ένας συγχωριανός του. Μια παλιά διένεξη – άλλοι λένε για χωράφια, άλλοι για ξεχασμένα χρέη τιμής – κατέληξε σε τραγωδία. Ο άνθρωπος που πολέμησε για την ελευθερία έπεσε νεκρός από ελληνικό χέρι, στο ίδιο του το χωριό.
Μια ιστορία που αξίζει να θυμόμαστε
Η ζωή του Νικόλαου Γκιουλέκα δεν είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο του ’21. Είναι μια ανθρώπινη ιστορία. Μια διαδρομή γεμάτη θάρρος, πίστη και σκληρές πραγματικότητες. Είναι η υπενθύμιση ότι οι μεγάλοι αγώνες κάποιες φορές χάνονται όχι στα πεδία της μάχης, αλλά στις μικρές αντιπαλότητες που μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρες ζωές.
Ο Γκιουλέκας κατάφερε να επιβιώσει από πολέμους, προδοσίες, κακουχίες και αντίξοες συνθήκες, αλλά όχι από την ανθρώπινη μνησικακία. Κι αυτό κάνει την ιστορία του τόσο δραματική και τόσο αληθινή.
Γιατί αξίζει να μιλάμε για μορφές σαν κι αυτόν
Σήμερα, η ιστορία του έχει σχεδόν ξεχαστεί. Κι όμως, έχει μέσα της όλα όσα ψάχνουμε στους ήρωες: τόλμη, αφοσίωση, ταπεινότητα και μια βαθιά αγάπη για την πατρίδα. Η πορεία του θυμίζει ότι οι αφανείς ήρωες είναι αυτοί που συχνά κρατούν όρθια τα μεγάλα οράματα.
Ο Γκιουλέκας δεν ζητούσε δόξα. Ζήτησε μόνο να ζήσει ελεύθερος. Και το πλήρωσε ακριβά, ακόμη κι όταν ο πόλεμος είχε τελειώσει.
Αυτές οι ιστορίες δεν υπάρχουν μόνο για να μας συγκινούν, αλλά για να μας θυμίζουν πόσο δύσκολα κερδίζεται η ελευθερία – και πόσο εύκολα μπορεί να χαθεί η δικαιοσύνη μέσα σε μικρές, ανθρώπινες συγκρούσεις.
