Πώς εκδηλώνουν τη ζήλια οι σκύλοι και τι σημαίνει για τη σχέση σας
Μπορούν οι σκύλοι να ζηλεύουν πραγματικά; Αν έχετε παρατηρήσει το κατοικίδιό σας να γρυλίζει όταν αγκαλιάζετε κάποιον άλλον ή να σπρώχνει επίμονα το χέρι σας για προσοχή, ίσως ήδη γνωρίζετε την απάντηση. Ναι, οι σκύλοι φαίνεται πως μπορούν να νιώσουν κάτι πολύ κοντά στη ζήλια – και αυτό έχει βαθύτερη σημασία απ’ ό,τι νομίζουμε.
Η ζήλια στους σκύλους δεν είναι απλώς μια «ανθρώπινη» συναισθηματική αντίδραση που τους αποδίδουμε. Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι οι σκύλοι αντιδρούν έντονα όταν αισθάνονται πως κάποιος απειλεί τον δεσμό τους με τον άνθρωπό τους. Αυτό συμβαίνει γιατί για εκείνους είστε το “κοπάδι” τους, το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή τους.
Όταν, λοιπόν, δίνετε περισσότερη προσοχή σε ένα άλλο ζώο, σε ένα μωρό ή ακόμη και σε έναν σύντροφο, ο σκύλος σας μπορεί να νιώσει πως «χάνει τη θέση του». Δεν είναι κακία — είναι ανασφάλεια, ανάγκη για στοργή και επιβεβαίωση.
Τα σημάδια που δείχνουν ότι ο σκύλος σας μπορεί να ζηλεύει
Η ζήλια στους σκύλους εκδηλώνεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε ζώου. Ορισμένοι γίνονται πιο «κολλητικοί», ενώ άλλοι εκδηλώνουν πιο επιθετικές συμπεριφορές. Αν παρατηρήσετε κάποια από τα παρακάτω, ίσως ο σκύλος σας προσπαθεί να σας πει κάτι.
-
Αναζητά συνεχώς την προσοχή σας. Σας σπρώχνει, γαβγίζει ή κάθεται μπροστά σας για να μην μπορείτε να αγνοήσετε την παρουσία του.
-
Γρυλίζει ή σπρώχνει όταν αγγίζετε κάποιον άλλον. Αυτό συμβαίνει συχνά όταν χαϊδεύετε έναν άλλο σκύλο ή κρατάτε ένα μωρό.
-
Κάνει ζημιές χωρίς λόγο. Ο σκύλος μπορεί να καταστρέφει αντικείμενα ή να κάνει «αταξίες» για να εκτονώσει το άγχος του ή να τραβήξει την προσοχή σας.
-
Δείχνει αδιαφορία ή αποσύρεται. Μερικοί σκύλοι, αντί να αντιδράσουν, απλώς απομακρύνονται, δείχνοντας στεναχώρια ή απογοήτευση.
Αν δείτε τέτοιες συμπεριφορές, μην τις αγνοήσετε. Δεν είναι «κακή» συμπεριφορά — είναι επικοινωνία. Ο σκύλος σας λέει πως αισθάνεται παραμελημένος ή ανασφαλής.
Τι μπορείτε να κάνετε όταν ο σκύλος σας ζηλεύει
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά του. Όπως και στους ανθρώπους, η ζήλια στους σκύλους δεν αντιμετωπίζεται με θυμό ή τιμωρία. Αντίθετα, χρειάζεται κατανόηση και υπομονή.
-
Μοιράστε την προσοχή σας ισότιμα. Αν έχετε δύο σκύλους ή αν προσπαθείτε να προσαρμόσετε τον σκύλο σας σε ένα νέο μέλος της οικογένειας, βεβαιωθείτε πως παίρνει χρόνο μόνος του μαζί σας.
-
Ανταμείψτε τη θετική συμπεριφορά. Κάθε φορά που ο σκύλος σας μένει ήρεμος όταν αγκαλιάζετε κάποιον άλλον, επιβραβεύστε τον με ένα χάδι ή ένα μπισκοτάκι.
-
Αποφύγετε τις συγκρίσεις. Μην προσπαθείτε να δείξετε ότι “αγαπάτε εξίσου” — δείξτε του απλώς με συνέπεια ότι δεν έχει χάσει τη σημασία του.
-
Κρατήστε μια ρουτίνα. Οι σκύλοι νιώθουν ασφάλεια όταν η καθημερινότητά τους έχει σταθερότητα. Αν οι ώρες για βόλτα και φαγητό είναι πάντα ίδιες, μειώνεται το άγχος τους.
Γιατί η ζήλια δείχνει πόσο δεμένος είναι μαζί σας
Μπορεί να σας φαίνεται δύσκολο όταν ο σκύλος σας «ζηλεύει», όμως πίσω από αυτή τη συμπεριφορά κρύβεται κάτι συγκινητικό. Η ζήλια είναι σημάδι συναισθηματικού δεσμού. Ο σκύλος σας σας βλέπει ως μέλος της αγέλης του και φοβάται να χάσει την προσοχή και την αγάπη σας.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον αφήνετε να ελέγχει τη συμπεριφορά σας. Σημαίνει όμως πως χρειάζεται να του δείχνετε σταθερά ότι η σχέση σας είναι ασφαλής. Μιλήστε του με ηρεμία, δώστε του αγάπη και μην ξεχνάτε τη σημασία της συνέπειας.
Οι σκύλοι νιώθουν όπως εμείς – απλώς το δείχνουν διαφορετικά
Η ζήλια στους σκύλους μπορεί να μοιάζει με «παιδικό πείσμα», αλλά είναι κάτι πιο βαθύ. Πρόκειται για μια φυσική, συναισθηματική αντίδραση σε κάτι που θεωρούν απειλή για τη σχέση τους μαζί σας. Δεν είναι θέμα κυριαρχίας ή ιδιοκτησίας, αλλά ανάγκης για ασφάλεια και αποδοχή.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα δείτε το σκυλάκι σας να «γκρινιάζει» επειδή χαϊδέψατε κάποιον άλλον, θυμηθείτε: δεν είναι κακόβουλο. Είναι απλώς η δική του, τρυφερή —και λίγο ζηλιάρικη— προσπάθεια να σας θυμίσει πόσο πολύ σας αγαπά.
Μπορούν οι σκύλοι να ζηλεύουν πραγματικά; Ναι, και ίσως αυτό να είναι ακόμη ένας λόγος που τους αγαπάμε τόσο. Γιατί, όπως κι εμείς, θέλουν απλώς να ξέρουν πως ανήκουν κάπου.
