Νομίζετε ότι με ένα παιδί θα κρατήσετε τους άντρες! μου είπε η μαία επειδή ήμουν μόνη μου όταν γέννησα
Συντάκτης: George Clooney
“Στη ζωή δεν υπάρχει λόγος να χάνει κανείς το θάρρος,” δήλωσε παλαιότερα η Παρασκευή Κουτσαΐδη, η οποία αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα ανθεκτικότητας. Η Παρασκευή, που είναι μόλις 18 ετών, γεννήθηκε τυφλή λόγω συγγενούς γλαύκωματος και ανιριδίας, μια σπάνια κατάσταση όπου απουσιάζει η ίριδα, το χρωματιστό τμήμα του ματιού. Παρόλα αυτά, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τη ζωή με αποφασιστικότητα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Γ’ Λυκείου, διάβασε όλα τα μαθήματά της σε γραφή Braille και αρίστευσε στις εξετάσεις, κατακτώντας τη θέση της στο Πανεπιστήμιο με μέσο όρο 19,9. Παρά την πρόκληση, η Παρασκευή έχει σαφείς στόχους για το μέλλον της.…
Η μάχη ζωής που έδωσε ο Μάρκος Λεζές, τον έκανε πιο δυνατό και σήμερα χαμογελάει ξανά έχοντας νικήσει τον καρκίνο!
Το 1965 ο Marcos Rodriguez Pantoja εντοπίστηκε σε μια σπηλιά την οποία μοιραζόταν με μια αγέλη λύκων με την οποία ζούσε επί 12 χρόνια.
Η ματιά του δικαστή έπεσε πάνω στον άστεγο άνδρα που κατηγορείτο ότι κοιμόταν δίπλα σε ένα κτίριο γραφείων στο κέντρο της Ουάσιγκτον.
Mε αφορμή μια δήλωση του Ερντογάν, όπου μεταξύ άλλων τα εδάφη της Ελλάδας τα ανάφερε ως «εδάφη γκιαούρηδων«, ας θυμηθούμε ένα παλιό άρθρο του Βαχίτ Τουρσούμ. Είναι Ελληνόφωνος μουσουλμάνος από τον Πόντο, ο οποίος αναζήτησε στην Ελλάδα τις ρίζες του.
«Επιτρέψτε μου πρώτα να σας εξηγήσω πως είναι εμφανισιακά ο υπεύθυνος του καταστήματος μας. Έχει ύψος σχεδόν δυο μέτρα, σκληρό πρόσωπο και σπάνια τον βλέπεις να χαμογελάει. Κάποιος που δεν τον ξέρει, το πιθανότερο είναι να τρομάξει μόλις τον δει. Αλλά αν τον γνωρίσει καλύτερα θα καταλάβει ότι πρόκειται για ένα πραγματικά πολύ καλό παιδί.
Από το υπόγειο της πλατείας Βάθη και την απόλυτη φτώχεια μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλοιώσει τη ζωή της – Παραμένει πάντα ερωτευμένη με τον άντρα της και καμαρώνει τα παιδιά της.
Ο άνθρωπος όταν μένει πολύ καιρό μόνος του αγριεύει… Αγριεύει και ξεχνάει…
Γιαγιά! μια σπουδαία και σημαντική παρουσία στην ζωή όλων μας! Είναι αυτή η οποία μας κάνει όλα τα χατίρια και έχει έναν μοναδικό τρόπο να μας παρηγορεί όταν κάτι μας στεναχωρεί. Είναι η αγκαλιά της τόσο ζεστή όσο των γονέων, η υπομονή της ανεξάντλητη και ο χρόνος δεν υπάρχει όταν βρισκόμαστε μαζί της, διότι εμείς είμαστε όλος ο κόσμος της.
«Τώρα έχεις τα παιδιά σου να κοιτάξεις.» «Τα παιδιά σου πάνω απ΄όλα.» «Κοίτα μην μπλέξεις με κανέναν και τον βάλεις μέσα στο σπίτι. Τόσα ακούμε.» «Τα παιδιά/το παιδί θα στο κρατάω μόνο για να δουλεύεις. Μην ακούσω για σχέσεις και γkόμενους. Να με ξεχάσεις» λένε όταν χωρίζεις.
Τους βλέπεις να γελούν δυνατά, κάνουν θόρυβο από μακριά και πολύ πιθανόν να σε παρασέρνουν στο ρυθμό τους. Το γέλιο τους βαθύ και γάργαρο, σε κάνει να θυμάσαι πως κάπου εκεί έξω υπάρχει ευτυχία και χαρά. Ή απλώς πως κάπου εκεί, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουν την ευτυχία στο καθετί.
Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι που μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά πίστεψέ με, έχει βάθος: το να είσαι παρών στα πιο δύσκολα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Πολλές φορές, η αγάπη δεν είναι μόνο λόγια, αλλά πράξεις. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το παραπονιάρικο, αλλά ταυτόχρονα ενθαρρυντικό θέμα.
Μην ζητιανεύεις για λίγη αγάπη από ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο για σένα, από ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Ειδικά τώρα σε αυτή την εποχή, με αυτές τις καταστάσεις, όλα συμβαίνουν για να ενισχύσεις την πίστη σου.
Αφιερωμένο στην αιώνια αγάπη που μας δίνει μια μητέρα, αυτό το κείμενο είναι φόρος τιμής στην πιο σημαντική γυναίκα.
«Μεγάλωσε, λένε, όλα τα αδέλφια του. Τέσσερα στον αριθμό κι ένας εκείνος, πέντε παρακαλώ. Έζησε πόλεμο, κακουχίες, πείνασε, αγάπησε, παντρεύτηκε κι έκανε τέσσερα παιδιά. Οι μεγαλύτερες αγάπες της ζωής του. Αν τον έβλεπες, ποτέ σου δε θα φανταζόσουν τι είχε περάσει. Ευθυτενής, καμαρωτό περπάτημα, ψάθινο καπελάκι, χαμόγελο στα μάτια και καραμέλες στην τσέπη. Ποτέ δεν τον άκουσα να υψώνει τον τόνο της φωνής του. Όταν τον έπνιγε το δίκιο, γούρλωνε τα μάτια για να καταλάβεις πως έχει νεύρα. Μέχρι εκεί. Ακόμη κι αν δεν είχε λόγους να ξεσπάσει, πάντα του έδινε η γυναίκα του αρκετούς.
Ξέρεις την ιστορία του αγρότη και του βιολόγου;
Παρατηρήστε τις λεπτομέρειες σε αυτή την εικόνα και θα εκπλαγείτε
Η Laura Ruffino (στα δεξιά κάτω στην φωτογραφία) γνώρισε την Elizabeth Diamond στην πέμπτη τάξη του δημοτικού και έκτοτε έγιναν οι καλύτερες φίλες.