Η συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα: Ο πόνος και η ζωή μετά την τραγωδία
Η Μάγδα Φύσσα, έντεκα χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του γιου της, Παύλου, μίλησε στην εκπομπή «Ακόμα Δεν Είδες Τίποτα» και μοιράστηκε τις βαθιές συναισθηματικές της πληγές, τα συναισθήματα και την καθημερινότητα της ως μάνα που έχασε το παιδί της με τον πιο τραγικό τρόπο. Η ιστορία της συγκλόνισε τους θεατές και αναδεικνύει τις δύσκολες, αλλά συνάμα και συγκλονιστικές αλήθειες για τη ζωή, την απώλεια, και την αντοχή της ανθρώπινης ψυχής.
Η Μάγδα Φύσσα, με συγκλονιστικά λόγια, μίλησε για την αβάσταχτη απώλεια του γιου της, Παύλου, τονίζοντας ότι ο πόνος δεν περνά ποτέ, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. “Ο Παύλος ήταν το παιδί μου, το σπλάχνο μου. Στην αρχή δεν θέλεις να ζήσεις, θέλεις να φύγεις, γιατί η ζωή φαίνεται αβάσταχτη”, εξήγησε η Μάγδα, αναφερόμενη στην αρχική φάση της απώλειας της. Είναι μια κατάσταση που καμία μητέρα δεν μπορεί να φανταστεί πως θα ζήσει, όμως η Μάγδα το έζησε και το ζει καθημερινά. Ο πόνος για την απώλεια του παιδιού της είναι κάτι που δεν φεύγει ποτέ, και αυτός ο πόνος εξακολουθεί να υπάρχει και να τη συντροφεύει σε κάθε στιγμή της ζωής της.
Αυτή η βαρύτητα του πόνου, σύμφωνα με τα λόγια της Μάγδας, δεν περιορίζεται μόνο στην ίδια, αλλά επηρεάζει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. “Ο πόνος δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά και την οικογένειά μου”, εξήγησε. Μετά τη δολοφονία του Παύλου, η ίδια δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί πλήρως στους ρόλους που είχε ως μητέρα και γιαγιά. Τα παιδιά της και τα εγγόνια της έχουν χάσει πράγματα από την παρουσία της, καθώς η ίδια έχει αλλάξει ριζικά λόγω του πόνου της απώλειας. Ωστόσο, όπως λέει, αυτό που κρατάει την οικογένεια ενωμένη είναι ο ισχυρός πόνος, ο οποίος, παρά τις δυσκολίες, συνεχίζει να τους συνδέει. Η ίδια αναφέρει ότι ο μόνος τίτλος που δέχτηκε ποτέ ήταν ο τίτλος της “Μάνας”, γιατί αυτός ήταν και παραμένει ο σημαντικότερος ρόλος της ζωής της.
Η απώλεια του Παύλου Φύσσα είναι μια τραγωδία που έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην καρδιά της Μάγδας, και το κενό που άφησε η δολοφονία του γιου της δεν γεμίζει ποτέ. Η ίδια αποκαλύπτει ότι, παρά την απώλεια και το αβάσταχτο βάρος του πόνου, η καθημερινότητά της συνεχίζεται με τεράστιες δυσκολίες. Το «να μάθεις να ζεις με αυτό» είναι ένα βαρύ τίμημα που αναγκάζεται να πληρώσει, καθώς το κενό της απώλειας παραμένει ζωντανό, με τις αναμνήσεις του Παύλου να είναι το μόνο που της απομένει.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Μάγδα Φύσσα μίλησε για την τραγωδία στα Τέμπη και τα συλλαλητήρια που πραγματοποιούνται στη χώρα. Η ίδια θεωρεί ότι το σύστημα που κυβερνά την Ελλάδα δεν μπορεί να παραβλέψει την αντίδραση του κόσμου και ότι φοβάται τις συνέπειες αυτής της οργής. Οι διαμαρτυρίες που εκδηλώνονται, σύμφωνα με την ίδια, είναι αποτέλεσμα ενός λαού που έχει υποστεί πολλές αδικίες και θέλει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα της κοινωνικής αδικίας.
Η Μάγδα Φύσσα τόνισε ότι έχει αισθανθεί πολλές φορές μίσος, κάτι που δεν γνώριζε πριν την τραγωδία με τον Παύλο. Αυτό το μίσος, που είναι αποτέλεσμα του πόνου και της οργής, την ακολουθεί και παραμένει ένα από τα πιο δύσκολα συναισθήματα που έχει βιώσει στη ζωή της. Δεν φορούσε μαύρα ρούχα ούτε για να δείξει στο κοινό ότι πενθεί, αλλά γιατί αυτό ήταν συνδεδεμένο με την ψυχή της και την προσωπική της τραγωδία. Η Μάγδα εξηγεί ότι η αισιοδοξία της πλέον έχει να κάνει μόνο με τα παιδιά της, ενώ η δική της προσωπική ανάγκη για δικαιοσύνη την κινητοποιεί καθημερινά.
Συγκινητικά, η ίδια αναφέρει πως η νέα γενιά, αυτή που σήμερα συμμετέχει στα συλλαλητήρια και στους αγώνες για τη δικαιοσύνη, είναι το σύγχρονο Πολυτεχνείο της χώρας. Εκφράζει την υπερηφάνειά της για τα νέα παιδιά που αγωνίζονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους και τονίζει την ανάγκη για συνεχιζόμενους αγώνες, προκειμένου να μην υποτιμούνται τα θύματα και η δικαιοσύνη. Η Μάγδα Φύσσα εκφράζει την πεποίθηση ότι ο αγώνας για τη δικαιοσύνη δεν πρέπει να σταματήσει και ότι είναι σημαντικό να συνεχίσουν όλοι να παλεύουν για τα δικαιώματά τους.
Η ίδια, με την απλότητα και τη δύναμη που χαρακτηρίζουν τις δηλώσεις της, καταλήγει λέγοντας: «Είμαστε εδώ και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος. Είμαστε με όλα τα θύματα και έχουμε την πεποίθηση ότι η δικαιοσύνη θα πρέπει να αποδοθεί». Μέσα από τα λόγια της, η Μάγδα Φύσσα δείχνει ότι ο αγώνας για τη δικαιοσύνη, η συνειδητοποίηση του πόνου και η αντοχή να συνεχίσει κάποιος παρά την προσωπική του τραγωδία, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ζωής της.
Η συνέντευξή της είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία για τον πόνο της απώλειας, αλλά και για την ελπίδα και τη δύναμη που μπορούν να γεννηθούν ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής.
