Συντάκτης: Newside.gr

Πώς τα Παράσιτα Επηρεάζουν την Υγεία του Σκύλου Τα παράσιτα είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την υγεία των σκύλων, και η παρουσία τους μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ασθένειες και λοιμώξεις. Από τα ψύλλους μέχρι τα τσιμπούρια και τα σκουλήκια, κάθε τύπος παρασίτου έχει τον δικό του αντίκτυπο στην υγεία του αγαπημένου σας κατοικίδιου. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας να γνωρίζετε πώς επηρεάζουν τα παράσιτα τους σκύλους, ώστε να μπορέσετε να αναλάβετε δράση έγκαιρα και να τους προσφέρετε την καλύτερη προστασία.

Τι είναι οι τροφές για σκύλους με ευαίσθητο στομάχι και γιατί είναι σημαντικές;

Αλάσκας Μάλαμουτ: Ο Σκύλος των Ινουίτ που Ζει για το Χιόνι και την Περιπέτεια

Υπάρχει μια παράξενη αλήθεια που σιγοκαίει στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής, μια αλήθεια που μας υπενθυμίζει τη φύση της μνήμης μας και τον τρόπο που επιλέγουμε να θυμόμαστε ή να ξεχνάμε. Είναι αλήθεια, λοιπόν, πως οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν εύκολα τα καλά που τους προσέφερες. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αχάριστοι. Είναι, ίσως, κάτι πιο περίπλοκο, κάτι που συνδέεται με το πώς λειτουργεί η καρδιά μας και το μυαλό μας.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει την προνοητικότητα από την τσιγκουνιά. Μια γραμμή τόσο διακριτική, που μοιάζει να χάνεται εύκολα μέσα στις καθημερινές συναλλαγές και τις αποφάσεις μας. Αλλά η τσιγκουνιά δεν είναι απλώς μια επιλογή οικονομικής στρατηγικής· είναι κάτι βαθύτερο, κάτι που ριζώνει στην ψυχή και εκδηλώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής. Είναι μια στάση ζωής, μια περιορισμένη αντίληψη για το τι αξίζει πραγματικά να δίνουμε και να λαμβάνουμε.

Πάντα το πίστευα αυτό. Από μικρός παρατηρούσα πώς οι πιο ευγενικές ψυχές, αυτοί που χαμογελούν ακόμα και όταν όλα δείχνουν μαύρα, αυτοί που κρατούν την πόρτα ανοιχτή για τους άλλους, κουβαλούν συχνά ένα βάρος που φαίνεται αδικαιολόγητο. Και αναρωτιόμουν: γιατί; Γιατί να πέφτει το βάρος του κόσμου πάνω στους ώμους αυτών που θα έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν έναν άγνωστο;

Υπάρχει κάτι σχεδόν μαγικό στην πράξη του να δίνεις. Κάτι που ξεπερνά τα όρια της λογικής, κάτι που ακουμπά τις βαθύτερες χορδές της ύπαρξής μας. Ξεκινά σαν ένας μικρός ψίθυρος μέσα μας, μια ανάγκη να μοιραστούμε, να προσφέρουμε, να αφήσουμε ένα αποτύπωμα στον κόσμο που να λέει «ήμουν εδώ, και δεν ήμουν μόνος».

Η παιδεία δεν είναι μια έννοια που χωράει σε χαρτιά, υπογραφές και επίσημες σφραγίδες. Δεν είναι τα πτυχία που κρέμονται στους τοίχους, ούτε οι διακρίσεις που κοσμούν τα βιογραφικά μας. Είναι κάτι βαθύτερο, κάτι που ριζώνει στις καθημερινές μας επιλογές, στους τρόπους που στεκόμαστε απέναντι στους άλλους, στον τρόπο που μιλάμε, που ακούμε, που ζούμε. Η παιδεία δεν μετριέται με πτυχία, αλλά με τη συμπεριφορά. Είναι ένας καθρέφτης, ένα αόρατο νήμα που συνδέει την καρδιά με το μυαλό και τον κόσμο γύρω μας.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που όλα φαίνονται να καταρρέουν. Τα χρώματα ξεθωριάζουν, οι ήχοι σβήνουν, οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη σαν σκηνές από μια ταινία που δεν θες να παρακολουθήσεις. Η κατάθλιψη έρχεται σαν σκιά. Στην αρχή, ίσως, δεν τη βλέπεις, αλλά την αισθάνεσαι. Είναι εκεί, βαριά και αόρατη, να σου ψιθυρίζει πως τίποτα δεν έχει πια νόημα. Είναι εκεί, να γεμίζει κάθε σου σκέψη με σιωπή, κάθε σου ανάσα με κόπο, κάθε σου όνειρο με κενό.

Αυτή η φράση ηχεί σαν μια αλήθεια που αντηχεί βαθιά μέσα στις ζωές μας, γεμίζοντας ταυτόχρονα με νόημα και βάρος τις μέρες μας. Η δύναμη, είτε φυσική, πνευματική, συναισθηματική είτε κοινωνική, είναι κάτι που όλοι λίγο-πολύ αναζητούμε. Θέλουμε να είμαστε δυνατοί για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, να φροντίσουμε όσους αγαπάμε, να καταφέρουμε τους στόχους μας, να αφήσουμε το σημάδι μας στον κόσμο. Όμως, αυτή η δύναμη δεν έρχεται ποτέ μόνη της. Όσο περισσότερο ανεβαίνουμε το βουνό της προσωπικής μας ενδυνάμωσης, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε πως ο αέρας γίνεται πιο ψυχρός και η ανάσα μας πιο βαριά.

Μαμά, θυμάμαι τις φορές που η φωνή μου υψωνόταν μέσα στο σπίτι. Τις στιγμές που οι λέξεις μου έμοιαζαν με πέτρες που έριχνα άθελά μου προς το μέρος σου. Έλεγα «παράτα με», μα στην πραγματικότητα φώναζα «μείνε». Κάθε φορά που σου έλεγα να με αφήσεις ήσυχο, ήταν η στιγμή που σε χρειαζόμουν περισσότερο. Μόνο που δεν ήξερα πώς να το πω. Δεν ήξερα πώς να σου δείξω ότι μέσα μου πάλευαν συναισθήματα που με φόβιζαν.

Δεν είναι μόνο μια φράση που ακούγεται σαν προσταγή, αλλά μια κραυγή απελευθέρωσης, ένα ξέσπασμα δύναμης και αυθεντικότητας. Έχεις ποτέ αναλογιστεί πόση εξουσία δίνουμε στους άλλους πάνω στις σκέψεις, στα συναισθήματά μας, στις ζωές μας; Έχεις νιώσει πώς είναι να ζεις φυλακισμένος στις προσδοκίες τους, στα βλέμματά τους, στις κριτικές τους; Όμως, η ευτυχία δεν είναι κάτι που μπορεί να σου την πάρει κανείς, γιατί δεν είναι δική τους να την κρατήσουν. Συχνά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, γινόμαστε έρμαια της αποδοχής. Θέλουμε να είμαστε αρεστοί, επιθυμούμε να ανήκουμε, και σε αυτή την πορεία χάνουμε τον εαυτό μας. Αρχίζουμε να αλλάζουμε,…

Το να αναζητάς την ουσία πίσω από μια φράση όπως αυτή της Αλκυόνης Παπαδάκη – «Καλύτερα μόνη παρά με τον λάθος άνθρωπο» – είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις την αίσθηση ενός ανέμου που σε διαπερνά. Είναι μια φράση που κουβαλάει μέσα της το βάρος της ειλικρίνειας και της βαθιάς ανθρώπινης ανάγκης για αυθεντικότητα. Σε πρώτο άκουσμα, η πρόταση αυτή μπορεί να μοιάζει με μια ριζοσπαστική δήλωση ανεξαρτησίας, μια αποκήρυξη της συμβιβαστικής ζωής. Αλλά αν σταθείς λίγο, αν της δώσεις χώρο να αναπνεύσει μέσα σου, τότε αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια που την περιβάλλει, την αλήθεια που αφορά όλους μας.…

Ο Yacouba Sawadogo είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της υπαίθρου της Δυτικής Αφρικής, που με την ανθεκτικότητα και τις καινοτόμες μεθόδους του έχει αναδείξει μια αξιόλογη ιστορία επιτυχίας στην καταπολέμηση της ερημοποίησης. Ζώντας στη βόρεια Μπουρκίνα Φάσο, ο Yacouba, όπως πολλοί άλλοι αγρότες, βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αυξανόμενες προκλήσεις που προκαλούνται από την υπερ-γεωργία και την αλόγιστη καλλιέργεια. Η περιοχή είχε υποστεί σοβαρή διάβρωση του εδάφους, γεγονός που οδήγησε σε έντονη ξηρασία και μείωση των γεωργικών αποδόσεων, επιβαρύνοντας τη ζωή των κατοίκων.

Η ηλικία συχνά θεωρείται ως ένας περιοριστικός παράγοντας που επηρεάζει την ικανότητα των ανθρώπων να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες. Πολλοί πιστεύουν ότι καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, η φυσική τους κατάσταση και η ενέργεια μειώνονται, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να προσαρμόσουν τις συνήθειές τους και τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Ωστόσο, υπάρχουν ηλικιωμένοι που διαψεύδουν αυτές τις πεποιθήσεις και αποδεικνύουν ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός.

Η Trift Bridge: Μία Αξιοθαύμαστη Γέφυρα στα Άλπια Η Trift Bridge αποτελεί μία από τις πιο θεαματικές πεζογέφυρες των Άλπεων, συνδυάζοντας την τεχνολογία με τη φυσική ομορφιά. Με μήκος 170 μέτρα, η γέφυρα αυτή διασχίζει το φαράγγι πάνω από τη λίμνη Triftsee, στην περιοχή Gadmen της Ελβετίας, προσφέροντας μοναδικές εικόνες στους τολμηρούς πεζοπόρους και στους λάτρεις της φύσης.

Το έργο Cykelslangen, γνωστό και ως Ποδηλατικό Φίδι, είναι ένα καινοτόμο αρχιτεκτονικό επίτευγμα που έχει αναδείξει τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής στην Κοπεγχάγη. Η γέφυρα αυτή, με μήκος 235 μέτρων και πλάτος 4 μέτρων, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία στους ποδηλάτες, καθώς τους επιτρέπει να κινούνται πάνω από την επιφάνεια του νερού, απολαμβάνοντας παράλληλα εκπληκτική θέα της πόλης και του περιβάλλοντος.

Το flashmob της ισπανικής τράπεζας Sabadell για την 130ή επέτειο της ίδρυσής της είναι μια εντυπωσιακή εκδήλωση που αποτυπώνει τη μαγεία της μουσικής και της συλλογικότητας. Σε ένα πολυσύχναστο πεζόδρομο της Βαρκελώνης, ο μουσικός με το τσέλο του αρχικά προσελκύει την προσοχή των περαστικών με την απαλή του μελωδία. Η στιγμή που το κοριτσάκι ρίχνει το κέρμα στο καπέλο του είναι η αφορμή για την εκπληκτική αυτή συνάντηση μουσικών.

Alban Henderyckx, ο Γάλλος φωτογράφος, έχει καταφέρει να αποτυπώσει τη μαγευτική ομορφιά του κόσμου μέσα από τον φακό του, δημιουργώντας εντυπωσιακές εικόνες που αιχμαλωτίζουν την προσοχή. Οι φωτογραφίες του παρουσιάζουν εκπληκτικά τοπία που αποκαλύπτουν μια μοναδική ποικιλία κρυστάλλινων νερών και πολύχρωμων εδαφών, αποδεικνύοντας τη φυσική πολυπλοκότητα του πλανήτη μας.

Το μουσείο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στην Οντένσε, Δανία, είναι ένα εγχείρημα που φιλοδοξεί να αναδείξει τη μαγεία και τη φαντασία του διάσημου παραμυθά. Η νέα του μορφή προέρχεται από την έμπνευση που άντλησαν οι αρχιτέκτονες από τα παραμύθια του Άντερσεν, δημιουργώντας ένα κτήριο που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει κατευθείαν από τις σελίδες των ιστοριών του.