Συντάκτης: Newside.gr

“Τι Θα Καζαντίσουμε;” Η φράση “Τι θα καζαντίσουμε;” είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες και αγαπητές εκφράσεις στον ελληνικό πολιτισμό. Όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, είτε σε παρέες είτε σε διασκεδάσεις, έχουμε τραγουδήσει τον γνωστό στίχο του τραγουδιού “Μια ζωή την έχουμε”. Η δημοφιλία του τραγουδιού που τον περιέχει, έχει περάσει στη συλλογική μας μνήμη, ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε σε στιγμές κεφιού, συνήθως συνοδευόμενες από αλκοόλ και χαλαρή διάθεση. Όμως, οι στίχοι του τραγουδιού κρύβουν κάτι πολύ πιο βαθύ και ενδιαφέρον από ό,τι μπορεί να φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Συνήθως παραμελούμε τα μαυρομάτικα φασόλια όταν συζητούμε για τα όσπρια, καθώς στον νου μας έρχονται κυρίως τα παραδοσιακά φασόλια. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι τα μαυρομάτικα φασόλια, τα οποία δεν απαιτούν προηγούμενο μούλιασμα, είναι λιγότερο ενοχλητικά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία διαφορετικών προβλημάτων όπως ο μετεωρισμός.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ετικέτα ενός προϊόντος που αναγράφει την «ημερομηνία λήξης» και «ανάλωση κατά προτίμηση πριν».

Η φράση «Πάρε φως, λίγα λουλούδια και τραγούδια πουλιών για να φτιάξεις τη ζωή» μοιάζει να ανήκει περισσότερο σε έναν ύμνο παρά σε μια απλή προτροπή. Είναι σαν μια ψιθυριστή εντολή, μια εσωτερική προσευχή προς τον άνθρωπο που στέκεται μπροστά στο αχανές και αναζητά νόημα. Λόγια που θα μπορούσαν να ξεπηδήσουν από τη φωνή του Μάνου Κατράκη, ενός καλλιτέχνη που ήξερε να δίνει φωνή στη ψυχή της Ελλάδας, να αποδίδει τη σοφία και την πίκρα της, μα πάνω απ’ όλα να μας υπενθυμίζει τι σημαίνει να ζεις, να αισθάνεσαι, να είσαι άνθρωπος.

Υπάρχουν μαθήματα που μοιάζουν να έρχονται απότομα, σαν ξαφνικές καταιγίδες που αναστατώνουν την καθημερινότητα. Και υπάρχουν και εκείνα που διαχέονται στον χρόνο, που φωλιάζουν σιωπηλά μέσα μας, ωριμάζοντας αργά, σαν σπόροι που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ανθίσουν. Αυτά τα μαθήματα δεν διδάσκονται σε αίθουσες, ούτε κλείνονται σε βιβλία. Είναι οι ανεπαίσθητες αποκαλύψεις της ζωής, οι στιγμές που μας αλλάζουν αθόρυβα. Είναι οι αλήθειες που χρειάστηκαν μια ζωή για να τις μάθω.

Υπάρχουν στιγμές που η ζωή μοιάζει να μας κρατά δεμένους, σαν ένα σκληρό σχοινί που τυλίγεται γύρω από τον λαιμό μας και δεν μας αφήνει να ανασάνουμε. Στιγμές όπου το παρελθόν γίνεται βαρίδι και κάθε μας βήμα προς τα εμπρός μοιάζει αδύνατο. Το βάρος των αναμνήσεων, των λαθών, των χαμένων ευκαιριών και των στιγμών που δεν έζησες όπως θα ήθελες, γίνεται ένα αόρατο φορτίο που σέρνουμε μαζί μας. Και έτσι, ζούμε μέρες γεμάτες λύπη για ό,τι χάσαμε, ό,τι αφήσαμε πίσω ή ό,τι δεν μπορέσαμε να γίνουμε.

Κάθε φορά που αφήνω το βλέμμα μου να ταξιδέψει πέρα από εμένα, προς τους άλλους, νιώθω πως ένα μικρό κομμάτι μου διαφεύγει. Σαν να παραχωρώ έναν μικρό θησαυρό που δεν πρόλαβα να καταλάβω πως τον κατείχα.

Αγάπα και φρόντιζε τον εαυτό σου, φεύγοντας από σχέσεις που σε έκαναν να νιώθεις «λίγη». Ένας στίχος της Κικής Δημουλά που μοιάζει να κρατά μέσα του την αλήθεια μιας ολόκληρης ζωής. Πόσο συχνά, όμως, τολμούμε να δώσουμε σε αυτούς τους λόγους την αξία που τους αναλογεί; Πόσες φορές μένουμε κάπου που μας περιορίζει, όχι επειδή μας αγαπά, αλλά επειδή μας έχει συνηθίσει; Και πόσες φορές επιλέγουμε να νιώσουμε «λίγοι», γιατί φοβόμαστε να απαιτήσουμε περισσότερα;

Υπάρχουν ταινίες που δεν είναι απλώς ιστορίες· είναι εμπειρίες. Υπάρχουν ταινίες που δεν παρακολουθείς μόνο με τα μάτια σου, αλλά με όλη σου την ψυχή. Και κάποιες από αυτές δεν τελειώνουν με τους τίτλους τέλους· συνεχίζουν να ζουν μέσα σου, να σου ψιθυρίζουν ιδέες και συναισθήματα, να σου θυμίζουν ποιος πραγματικά είσαι. Μία τέτοια ταινία είναι το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπενίνι, Η Ζωή είναι Ωραία (La Vita è Bella).

Υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος μοιάζει τόσο ψυχρός. Τα γεγονότα της ζωής μας πολλές φορές μάς παρασύρουν σε μια δίνη μοναξιάς και αποξένωσης. Μπορεί να βρεθούμε παγιδευμένοι σε ατελείωτες σκέψεις, σε καταστάσεις που μας υπερβαίνουν, σε μια σιωπή που μοιάζει εκκωφαντική. Όμως, υπάρχει μια κίνηση, απλή μα βαθιά, που μπορεί να σπάσει αυτόν τον κύκλο. Μια αγκαλιά. Όχι μια τυπική, άνευρη αγκαλιά, αλλά μια ζεστή, σφιχτή, γεμάτη συναίσθημα αγκαλιά που λέει όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια.

Υπάρχει μια βαθιά αλήθεια σε αυτή τη φράση του Πάουλο Κοέλιο, μια αλήθεια που αντηχεί σαν ψίθυρος σε στιγμές απογοήτευσης, σαν κραυγή όταν αισθανόμαστε παγιδευμένοι στην αδυναμία της επικοινωνίας. Γιατί, αλήθεια, πόσες φορές έχεις προσπαθήσει να εξηγήσεις; Να δώσεις το νόημα, να ξεδιπλώσεις τις προθέσεις σου, να φωτίσεις τις γκρίζες ζώνες που κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου ή τα λόγια σου. Και όμως, η ανταπόκριση μοιάζει να έρχεται μέσα από φίλτρα. Φίλτρα υποκειμενικότητας, φόβου, προκατάληψης.

Η ζωή, με όλες τις απρόβλεπτες στροφές και ανατροπές της, μας προσφέρει ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από στιγμές. Από τις αβίαστες χαρές έως τις βαθιές θλίψεις, κάθε εμπειρία συνθέτει το πορτρέτο του ανθρώπου που γινόμαστε. Κάποιες στιγμές είναι γεμάτες φως και άλλες βαρύτητα, και εκείνες οι στιγμές που νιώθουμε να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι, είναι οι στιγμές που μας δοκιμάζουν πραγματικά. Όμως, οι καλύτερες στιγμές, οι αληθινά σημαντικές, είναι εκείνες που έρχονται μετά από τα πιο δύσκολα. Αυτές οι στιγμές ανήκουν σε εκείνους που κατάφεραν να περάσουν τα χειρότερα με αξιοπρέπεια, να κρατήσουν την ανθρωπιά τους και να αναδυθούν πιο δυνατοί από…

Κάποιες φορές, καθισμένος μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο, καθώς ο αέρας χτυπά ελαφρά το πρόσωπό μου, αναρωτιέμαι για την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιατί να πρέπει να είναι τα πράγματα τόσο δύσκολα; Γιατί η ζωή δεν μπορεί να κυλάει σαν ένα ήρεμο ποτάμι, χωρίς στροβίλους, χωρίς εμπόδια; Κι όμως, όσο περισσότερο συλλογίζομαι αυτές τις ερωτήσεις, τόσο πιο έντονα συνειδητοποιώ πως αν η ζωή ήταν εύκολη, δεν θα υπήρχε λόγος να προσπαθούμε, να παλεύουμε, να ανακαλύπτουμε, να μαθαίνουμε.

Η ζωή, όσο περίπλοκη και αν είναι, μπορεί να αποκτήσει έναν διαφορετικό χαρακτήρα όταν γύρω μας βρίσκονται οι σωστοί άνθρωποι. Οι φωτεινοί άνθρωποι, αυτοί που ακτινοβολούν θετικότητα, φως και αγάπη, έχουν τη δύναμη να μας επηρεάζουν με τρόπους που δεν μπορούμε πάντα να κατανοήσουμε αμέσως. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα τέλειοι ή αλάθητοι. Αντιθέτως, είναι εκείνοι που, ακόμα και μέσα από τις ατέλειές τους, διατηρούν έναν εσωτερικό φωτισμό που μας ενθαρρύνει να βρούμε τον δικό μας.

Κάθε άνθρωπος κουβαλά μια ιστορία. Μια ιστορία που είναι γεμάτη λάθη, αμφιβολίες, στιγμές αδυναμίας, στιγμές εγωισμού. Κι όμως, δεν είναι τα λάθη που μας καθορίζουν, αλλά το πώς επιλέγουμε να σταθούμε απέναντί τους. Η ειλικρινής συγγνώμη, αυτή η μικρή αλλά τόσο βαθιά λέξη που ενώνει την καρδιά με την ψυχή, αποτελεί τη γέφυρα που μας οδηγεί από το “σφάλμα” στο “μάθημα”.

Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος από σχέσεις, επαφές, φιλίες και γνωριμίες. Κάποιες από αυτές είναι επιφανειακές και άλλες πιο βαθιές, κάποιες ενδέχεται να είναι πρόσκαιρες, ενώ άλλες να διαρκούν μια ζωή. Όμως, μέσα σε αυτή τη σύνθεση των ανθρώπων και των συναισθημάτων, υπάρχει μια αλήθεια που ξεχωρίζει και έχει τη δύναμη να αναδείξει τη μεγαλύτερη αξία στη ζωή μας: Αυτός που νοιάζεται για το καλό σου είναι και το καλύτερο που έχεις στη ζωή σου.

Η φράση του Αντώνη Σαμαράκη «Μην πεις ποτέ σου ‘είναι αργά’. Το ακούς; Ό,τι κι αν συμβεί.» δεν είναι απλώς μια συμβουλή, αλλά ένα κάλεσμα για δράση, ελπίδα και ατέρμονη πίστη στον εαυτό μας και στη ζωή, ακόμη κι όταν τα πράγματα φαίνονται δύσκολα ή απελπιστικά. Ο Σαμαράκης, με την απλότητα αλλά και την πηγαία σοφία των λόγων του, μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε τι σημαίνει πραγματικά να λέμε ότι «είναι αργά», να ζούμε με τον φόβο του χρόνου που περνά και να χάνουμε την πίστη μας στο μέλλον.

Η ζωή έχει τρόπους να μας διδάσκει πράγματα που δεν περιμένουμε ποτέ. Ένας δάσκαλος, μέσα από τις καθημερινές προκλήσεις της δουλειάς του, συχνά νιώθει ότι έχει τον έλεγχο της τάξης του, ότι μπορεί να καθοδηγήσει, να διδάξει και να ενδυναμώσει τους μαθητές του. Αλλά, υπάρχουν στιγμές που οι ίδιοι οι μαθητές, εκείνοι που μπορεί να φαίνονται δύσκολοι ή απρόσιτοι, έχουν κάτι σημαντικό να μας μάθουν. Αυτή είναι η ιστορία μιας δασκάλας που έμαθε ένα σπουδαίο μάθημα ζωής από έναν μαθητή που, αρχικά, δεν συμπαθούσε.

Η περιποίηση του δέρματος είναι μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της προσωπικής υγιεινής και ευεξίας. Ανάμεσα στις πολλές επιλογές που διατίθενται, το έλαιο καρύδας έχει κερδίσει τη δημοτικότητα ως φυσικό προϊόν που προσφέρει πολλαπλά οφέλη. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε αναλυτικά τα προϊόντα περιποίησης με έλαιο καρύδας, τα οφέλη τους και πώς να τα χρησιμοποιείτε για να αποκτήσετε υγιές και λαμπερό δέρμα.

Η ανάγκη για ενυδάτωση και φρεσκάδα είναι όλο και πιο επιτακτική στον σύγχρονο κόσμο, όπου οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, το άγχος και οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής επιβαρύνουν την υγεία του δέρματος. Οι μάσκες προσώπου για ενυδάτωση και φρεσκάδα σε κουρασμένο δέρμα είναι ένα σημαντικό εργαλείο στην καθημερινή φροντίδα της επιδερμίδας, προσφέροντας άμεση ανακούφιση και αναζωογόνηση.